8 jaar geleden was ik een alleenstaande moeder, woonde ik in een gehorig flatje, was mijn hart (weer) gebroken en had ik weinig geld.
8 jaar geleden was ik een alleenstaande moeder, woonde ik in een gehorig flatje, was mijn hart (weer) gebroken en had ik weinig geld.
Wist ik toen maar wat ik nu weet โฆ
Toen ik een alleenstaande moeder was, was mijn zoontje 3. Een pittige leeftijd om er emotioneel niet goed bij te zitten terwijl je een goede opvoeding probeert te vormgeven. Ik zat in een gehorig flatje, mijn hart was (weer) gebroken en ik had weinig geld. Maar ook: ik woonde dicht bij een prachtig park met een speeltuintje waar ik dagelijks heen ging. Ik had voor het eerst sinds jaren een eigen plek en bovendien tijd voor mezelf. Soms kon ik daar heel even, een heel klein beetje van genieten.
Nu zou het me lukken te focussen op die positieve dingen. Maar het echte genieten, dat lukte toen voor geen meter. ik wilde alleen maar vluchten. En dat deed ik ook; in roken, veel uitgaan en daten. Het pijnlijkste? Het moment dat ik achteraf toe moest geven dat ik niet gelukkig was. Dat statement komt zo vreselijk hard binnenโฆ
๐ ๐๐ฌ๐ญ ๐๐จ๐ซ๐ฐ๐๐ซ๐ ๐ง๐๐๐ซ ๐ ๐ฃ๐๐๐ซ ๐ฅ๐๐ญ๐๐ซ: 6 jaar gelukkig getrouwd, 2 kinderen extra en samen met mijn man een goedlopend bedrijf. รn: een levend geloofsleven. Ik heb alles wat ik ooit wilde. Alles waar ik toen als alleenstaande moeder van droomde.
Ik las laatst weer in 2 Samuel en daarin lees ik ook hoe God voor David zorgt en voor hem uit gaat. Als ik terugkijk naar de periode dat ik alleenstaand was denk ik: wist ik dit toen maar. Dan had ik me misschien net iets meer kunnen focussen op dat wat wel positief was. Dan had ik misschien mijn verdriet kunnen aankijken. En ik zeg steeds wel misschien, ik weet het eigenlijk wel zeker.
Hoewel ik ontzettend gelukkig ben zitten mijn kinderen in een veel-vragende levensfase. Ze verdienen mijn aandacht, maar ik merk dat ik vervolgens vastloop in het verwerken van al die prikkels. Het is een pittig seizoen. Zo loop ik bijvoorbeeld de hele dag met gedachten en ideeรซn rond, maar heb (of neem) ik nergens de ruimte om ze even goed op te schrijven.
Dus vroeg ik mezelf, met deze โlesโ in het achterhoofd, af: ๐๐ฌ ๐ธ๐ฆ๐ฆ๐ต ๐ฅ๐ข๐ต ๐๐ฐ๐ฅ ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ฃ๐ฆ๐ด๐ต๐ฆ ๐ฎ๐ฆ๐ต ๐ฎ๐ฆ ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ฉ๐ฆ๐ฆ๐ง๐ต, ๐ฅ๐ถ๐ด ๐ฌ๐ข๐ฏ ๐ช๐ฌ ๐ฎ๐ฆ๐ต ๐ฅ๐ช๐ฆ ๐ธ๐ฆ๐ต๐ฆ๐ฏ๐ด๐ค๐ฉ๐ข๐ฑ ๐ฃ๐ฆ๐ต๐ฆ๐ณ ๐ช๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ฎ๐ฐ๐ฎ๐ฆ๐ฏ๐ต ๐ป๐ช๐ซ๐ฏ? ๐๐ค๐ค๐ฆ๐ฑ๐ต๐ฆ๐ณ๐ฆ๐ฏ ๐ธ๐ข๐ต ๐ช๐ด ๐ฆ๐ฏ ๐ฃ๐ฆ๐ด๐ญ๐ถ๐ช๐ต๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ข๐ข๐ณ๐ท๐ข๐ฏ ๐ต๐ฆ ๐จ๐ฆ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต๐ฆ๐ฏ?
Mijn leven heb ik in Gods handen gelegd, en misschien is het helemaal niet de bedoeling dat ik al die gedachten en ideeรซn moet opschrijven en uitvoeren. Misschien ook wel, maar daar ga ik niet achter komen door te vechten tegen wat daadwerkelijk โisโ. Misschien is het de bedoeling dat ik gewoon even ga zitten en stil ben. Boekjes lees met de jongste. Samen game met mโn middelste en lekker hang met de oudste.
Mijn punt is:
โก๏ธย Je weet niet wat er op je levenspad gaat komen.
โก๏ธย Ik geloof dat God voor mij zorgt en een pad voor me baant.
โก๏ธย Dat geloof heeft een praktische uitwerking nodig, anders blijft het alleen maar een concept.
Kan het accepteren van wat is en besluiten daarvan te genieten een uitwerking zijn die voor mij nodig is?
Dat is in ieder geval mijn vraag en gebed voor nu; Vader wat wilde U mij leren in die moeilijke periode?
P.s. wil je starten met bijbellezen maar weet je niet waar je moet beginnen? Dit gratis bijbelleesrooster is interactief en helpt je stapsgewijs de bijbel te lezen.