Laatst kregen we een uitnodiging voor een verjaardag op zondag. Niet zomaar een verjaardag: Jesse’s Oma werd wel 98. “Ah jammer, daar kunnen we niet heen” zei hij zonder in de agenda gekeken te hebben. 

Wij zijn gestopt met alle externe afspraken op zondag. We merkten namelijk dat dat ons teveel kost. Vaker wel dan niet hebben we bijna elke avond wel een externe afspraak staan. 

Omdat de zaterdag ook vaak gevuld is, bleef de zondag over als tot-rust-kom-dag. En met 3 kinderen naar een verjaardag, of welk extern event dan ook, is niet echt tot rust komen. 

Het gevolg was dat we laat gingen slapen op zondag, en daar dan weer de hele week last van hadden. 

Ongeveer een jaar geleden zei Jesse dat we de zondag niet meer afspreken met anderen. We gaan naar de kerk of onze connectgroep en daarna gaan we soms nog wandelen of iets anders doen als gezin, maar er staat er in ieder geval niets meer in de agenda. Hebben we op de dag zelf energie en zin? Dan kunnen we alsnog gaan, maar vertrekken we weer op tijd.

We hadden verwacht dat mensen het een beetje flauw of aanstellerig zouden vinden. Maar de reacties zijn eigenlijk heel positief. Sterker nog, de: “oh dat klinkt lekker, zouden we ook moeten doen-reactie” kregen we meerdere keren te horen.

Om het vervolgens niet te doen. 😛

Laatst las ik in het klooster in een boek over leefregels en hoe die je kunnen helpen. Ik besefte dat we er één hebben. En ook hoe fijn het is om die te hebben. je hebt iets om tegenaan te leunen. Het is niet onderhandelbaar. En je creëert hiermee ruimte. 

Betekent dit dan dat onze leefregel voor de rest van ons leven geldt? Nee joh. Leefregels zijn er om je te geven wat je nodig hebt. Op dit moment vragen ons gezin en ons bedrijf zo veel van ons dat we dit nodig hebben. Die behoefte kan over een paar jaar zomaar anders zijn, en onze leefregels dus ook. 

Heb jij ook zo’n leefregel?