Er is een moment dat ik me nog heel goed kan herinneren. Ik was een jaar of 21 en zou die avond uitgaan. Ik was al 1,5 uur bezig met mezelf klaarmaken. Maar wat ik ook aantrok: ik voelde het niet.

Ik was wat aangekomen en voelde me daar enorm kut over.  Niets zat zoals ik wilde. Ik brak in tranen uit en wilde alles afzeggen. Het oordeel over mezelf? Een dikzak die er toch nooit tof uit kan zien.

Nu weet ik dat ik mezelf vergeleek met mensen die in mijn optiek voldeden aan het ideaalbeeld. Dat mechanisme kwam ook terug als ik ging shoppen: de kleding die ik kocht móest voldoen aan dat ideaalbeeld. Uiteindelijk eindigde ik met een disfunctionele garderobe. Veel kledingstukken die pasten bij de nieuwste trends (en niet perse bij mijn smaak) en kleding ‘voor als ik wat ben afgevallen’.

Als ik terugdenk aan dat moment baal ik er vooral van dat ik zo streng was voor mezelf. Kleding moet voor je werken, en niet tegen je!